اَلْوَهْمُ [el-vehm] (سَهْمٌ [seh] vezninde) Hatarât-ı kalbden olan hâtıraya denir ki kalbe şöyle bir iş gelme ta’bîr olunur, 'alâ-kavlin şekk ve tereddüd olunan nesnenin mercûh tarafına denir ki râcih tarafı yakındır; cem’i أَوْهَامٌ [evhâm] gelir; yukâlu: فِي قَلْبِهِ وَهْمٌ وَهُوَ مِنْ خَطَرَاتِ الْقَلْبِ أَوْ مَرْجُوحُ طَرَفَيِ الْمُتَرَدَّدِ فِيهِ Ve وَهْمٌ [vehm] Tarîk-i vâsi’a denir. Ve iri ve 'azîmü’l-heykel adama denir. Ve dahâmet ve kuvvet sâhibi olarak râm ve zelûl olan erkek deveye denir. Bunların cem’i أَوْهَامٌ [evhâm] ve وُهُومٌ [vuhûm] gelir ve وُهُمٌ [vuhum] gelir zammeteynle. Ve وَهْمٌ [vehm] Masdar olur, kalbe murâdın gayrı 'ârız olan hâtıraya yâhûd meşkûkun taraf-ı mercûhuna sapmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَهَمَ فِي الشَّيْءِ وَهْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ذَهَبَ وَهْمُهُ إِلَيْهِ Hukemânın وَهْمٌ [vehm] ve وَاهِمَةٌ [vâhimet] ta’bîr ettikleri kuvvet-i dimâgiyye bundandır. Ve o havâss tarîklerinden mütemâdî olmayarak mahsûsâtta mevcûd olan ma’ânî-i cüz’iyyeyi idrâk eden kuvvetten 'ibârettir.

s. (pl. اوهام) 1. Any thought that comes to the mind. 2. A surmise, conjecture ultimately proving false. 3. The surmising faculty, the imagination.

vn. & s. 1. A fearing, foreboding; foreboding fear. 2. A surmising, conjecturing. 3. (for vehem) A mistaking, falling into error in opinion; error.

اَلْوَهْمُ [el-vehm] (vâv’ın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Hisâbda sehv etmek.

اَلْوَهَمُ [el-vehem] (fethateynle) Bi-ma’nâhu; tekûlu: وَهِمْتُ فِي الْحِسَابِ أَوْهَمُ وَهَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا غَلِطْتَ فِيهِ وَسَهَوْتَ Ve وَهْمٌ [vehm] (hâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi yanlış anlamağa dahi derler; tekûlu: وَهَمْتُ فِي الشَّيْءِ أَهِمُ وَهْمًا ومِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ذَهَبَ وَهْمُكَ إِلَيْهِ وَأَنْتَ تُرِيدُ غَيْرَهُ Ve وَهْمٌ [vehm] (hâ’nın sükûnuyla) Fermûde deveye dahi derler ki kullanmış ola.