اَلْوَخْطُ [el-vaht] (vâv’ın fethi ve hâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) Saç ve sakala kır karışmak ma’nâsınadır; yâhûd kırı fâş olmak ma’nâsınadır ki çok yeri ağarmaktan 'ibârettir yâhûd ak ile karası berâber olmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَخَطَهُ الشَّيْبُ وَخْطًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا خَالَطَهُ أَوْ فَشَا شَيْبُهُ أَوِ اسْتَوَى سَوَادُهُ وَبَيَاضُهُ Ve sür’atle yürümek ma’nâsınadır ki yürütmek ta’bîr olunur; yukâlu: مَرَّ الظَّلِيمُ يَخِطُ وَخْطًا أَيْ يُسْرِعُ إِسْرَاعًا Ve girmek ma’nâsınadır; yukâlu: وَخَطَهُ إِذَا دَخَلَهُ Ve mızrak makûlesini yapça dürtmek, 'alâ-kavlin öteye işletmek vech üzere dürtmek ma’nâsınadır; yukâlu: وَخَطَهُ بِالرُّمْحِ إِذَا طَعَنَهُ بِهِ خَفِيفًا أَوْ نَافِذًا Ve yürürken ayakkabını yere vurup patırdatmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَرَّ يَخِطُ نَعْلَهُ أَيْ يَخْفِقُ Ve mu’âmelede bir kerre fâ’ide ve bir kerre ziyân eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: وَخَطَ فِي الْبَيْعِ إِذَا رَبَحَ فِيهِ مَرَّةً وَخَسِرَ أُخْرَى Ve ıraktan bir kimseye kılıcı uzatıp yalmanıyla çalmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَخَطَهُ بِالسَّيْفِ إِذَا ضَرَبَهُ تَنَاوُلاً بِذُبَابِهِ

اَلْوَخْطُ [el-vaht] (vâv’ın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Karışmak; yukâlu: وَخَطَهُ الشَّيْبُ إِذَا خَالَطَهُ Ve وَخْطٌ [vaht] Bir cânibden bir cânibe geçen dürtmek ma’nâsına da gelir. Ve وَخْطٌ [vaht] وَخْدٌ [vahd]da lügat dahi gelir ki وَخْدٌ [vahd] sür’atle seyr etmeğe derler.