iz. ar. tıb. İdrar tutulma.

iz. ar. 1. Güçlük, müşkilât, zor iş, yüsr mukâbili: her usrün akîbinde bir yüsr vardır. 2. Zahmet, zarûret, sıkıntı, kıtlık.

اَلْأُسْرُ [el-usr] (hemzenin zammıyla) Bevl tutulmak ma’nâsınadır, niteki hades-i dîgerin inkıbâzına حُصْرٌ [husr] denir; yukâlu: أَخَذَهُ الْأُسْرُ أَيِ احْتِبَاسُ الْبَوْلِ Şârih der ki أُسْرٌ [usr] ismdir, masdarı أَسَرٌ [eser]dir, fethateynle; yukâlu: أَسِرَ الرَّجُلُ أَسَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا احْتَبَسَ بَوْلُهُ

اَلْأُثْرُ [el-usr] (hemzenin zammı ve sâ’nın sükûnuyla) Şol 'alâmettir ki yara onulduktan sonra bâkî kalır. Ve gâh olur sâ’yı dahi mazmûm ederler عُسْرٌ ['usr]le عُسُرٌ ['usur] gibi. Ve ba’zı şi’rde nâstan ba’zı kimse أُثُرٌ [usur]u zammeteynle kılıç cevheri ile tefsîr etti. Ve أُثْرٌ [usr] Kezâlik devenin tabanına demirle nişân etmektir tâ ki yavı kılındıkta ma’lûm ola.

اَلْأُسْرُ [el-usr] (hemzenin zammı ve sîn’in sükûnuyla) Efşân yolu tutulmak, ihtibâs-ı bevl ma’nâsına, حَصْرٌ [hasr] dedikleri gibi, gâ’itin ihtibâsında; yukâlu: أُسِرَ الرَّجُلُ يُؤْسَرُ أُسْرًا