اَلْأَرُزُّ [el-eruzz] (hemzenin fethi ve râ’nın zammı ve zây’ın teşdîdiyle أَشُدٌّ [eşudd] vezninde) ve اَلْأُرُزُّ [el-uruzz] (عُتُلٌّ [‘utull] vezninde) ve اَلْأُرْزُ [el-urz] (قُفْلٌ [kufl] vezninde) ve اَلْأُرُزُ [el-uruz] (طُنُبٌ [tunub] vezninde) ve اَلرُّزُّ [er-ruzz] (hemzenin iskâtıyla) ve اَلرُّنْزُ [er-runz] (râ’nın zammı ve nûn’un sükûnuyla ki zâ’ nûn’a mübeddeldir) ve اَلْآرُزُ [el-âruz] (كَابُلٌ [kâbul] vezninde) ve اَلْأَرُزُ [el-eruz] (عَضُدٌ [‘adud] vezninde) Bu iki ahîrler Kurâ’-ı Lugavî naklidir; mecmû’u habb-ı ma’rûf ismidir ki pirinç ta’bîr olunan galledir. Muhaddisînden Ebû Revh sâbit b. Muhammed el-Urzî ki Ruzzî dahi zebân-zeddir, bey’ine mensûbdur.

s. (pl. اعراض) 1. A side, broadside. 2. The midst; the middle parts, of a long thing.