اَلْعُمُمُ [el’umum] (zammeteynle) عَمِيمٌ ['amîm] lafzından cem’dir, 'âmm ve tâmm ve kâmil olan eşyâya denir; ve minhu yukâlu: اِسْتَوَى عَلَى عُمُمِهِ أَيْ تَمَامِ جِسْمِهِ وَمَالِهِ وَشَبَابِهِ

اَلْعُمُمُ [el-'umum] (zammeteynle) Cem’i, tamâm olan nesneler ma’nâsına, سَرِيرٌ [serîr]le سُرُرٌ [surur] ve رَغِيفٌ [regîf]le رُغُفٌ [ruguf] gibi. Ve عُمُمٌ ['umum] Bir kimsenin kaddı ve a’zâsı tamâm olmağa dahi derler; yukâlu: إِسْتَوَى فُلَانٌ عَلَى عُمُمِهِ يُرِيدُونَ بِهِ تَمَامَ جِسْمِهِ وَشَبَابِهِ وَحَالِهِ Ve fî hadîsi 'Urve b. ez-Zuyer hîne zekere Uhayha b. el-Celâh ve kavle ahvâlihi fîhi: “كُنَّا أَهْلَ ثُمِّهِ وَرُمِّهِ حَتَّى اسْتَوَى عَلَى عُمُمِهِ” وَقَدْ يُشَدَّدُ الْمِيمُ لِلْاِزْدِوَاجِ Ya’nî عُمُمِهِ kelimesinin mîm’i idgâm olunup müşedded kılınır, münâsebet için. Ve ثُمٌّ [summ] ve رُمٌّ [rumm] meremmet ve ıslâh ma’nâsınadır, ya’nî mezbûru büyütüp hâsıl kıldık. Ve عَمِيمٌ ['amîm] بُهْمَى [buhmâ] dedikleri otun dahi kurusuna derler. Ve عَمِيمٌ ['amîm] Samîm ma’nâsına da gelir ki hâlis demek olur; yukâlu: هُوَ مِنْ عَمِيمِهِمْ أَيْ مِنْ صَمِيمِهِمْ