is. ar. cm: ukad. 1. Düğüm, girih. 2. mc. Halli müşkil iş, zor mesele, muammâ: bu ukdeyi kim halledebilir? 3. mc. İnsanın çok arzu edip de nâil olamadığı iş ki, fikir ve kalbinde bir düğüm gibi kalır: bu bana bir ukde oldu; ukde-i derûn. 4. tş. Sinirlerin toplanıp yumak olmasından ibâret olan bez ve yumru: ukde-i lenfâviyye. 5. ht. Bir seyyâre muharrikinin dâire-i husûf ve küsûf sathını yani mıntıka-i burûcu kat‘ eylediği iki nokta ki birine “Ukde-i Re’s” ve diğerine “Ukde-i Zeneb” denir. Ukde-i Müşteri, Ukde-i Merih. Bu mana ile tesniye sîgasında ukdeteyn dahi kullanılır.