اَلْعُبْرُ [el-'ubr] ('ayn’ın zammıyla) Hüzn ve endûhtan nâşî gözün kızgınlığına denir ki ağlamak mukaddimesi olan hâlettir; fethateynle de lügattir; yukâlu: أَرَاهُ عُبْرَ عَيْنِهِ وَعَبَرَ عَيْنِهِ أَيْ سُخْنَتَهَا Ya’nî “Onu sevmemekten yâhûd mahzûn ve endûh-nâk olmaktan nâşî ona gözünün germiyyetini ya’nî bükâ eyleyecek emâre ve 'alâmetini irâ’et eyledi.” Kâle’ş-şârih ve fî hadîsi Ummi Zer’: “وَعُبْرَ جَارَتِهَاh أَيْ أَنَّ ضَرَّتَهَا تَرَى مِنْ عِفَّتِهَا مَا تُعْتَبَرُ وَقِيلَ إِنَّهَا تَرَى مِنْ جَمَالِهَا مَا يُعَبِّرُ عَيْنَهَا أَيْ مَا يُسْخِنُهَا وَيُبْكِيهَا وَمِنْهُ الْعَيْنُ الْعَبْرَى Ve عُبْرٌ ['ubr] Çok şey’e ıtlâk olunur. Ve cemâ’ate ıtlâk olunur. Ve bir kabîle adıdır. Ve veledi vefât eylemiş hatuna ıtlâk olunur; yukâlu: إِمْرَأَةٌ عُبْرٌ أَيِ الثَّكْلَى Ve şiddet ve sür’atle seyr eden sehâblara ıtlâk olunur; bunda عَابِرٌ ['âbir]in cem’i olur. Ve tavşancıl kuşuna ıtlâk olunur.