(a. i. c. : elvSt) : 1) hal, edâ, gidiş; davranış. 2) yapmacık; gösteriş, büyüklük. 3) mûsikîde tutulan şahsî ve üstâdâne tarz.

iz. ar. cm: etvâr. 1. Sûret-i hareket, hâl, edâ, tarz: tavrı hiç hoşuma gitmiyor; etvâr-ı mahsûsası vardır. 2. tr. Yapma ve sahte hâl ü hareket, azamet, gösteriş: bu adamın tavrı hiç çekilemez; artık onun da etvârından geçilmez.

اَلطَّوْرُ [et-tavr] (جَوْرٌ [cevr] vezninde) تَارَةٌ [târet] ma’nâsınadır ki bir kerre ve def’a demektir, Fârisîde yek-bâr mürâdifidir; tekulu: أَتَيْتُهُ طَوْرًا بَعْدَ طَوْرٍ أَيْ تَارَةً بَعْدَ تَارَةٍ Cem’i أَطْوَارٌ [atvâr] gelir. Ve bir şey’in hadd ve mikdârınca olan nesneye, 'alâ-kavlin râst ve hemvâr hizâsında olan şey’e denir; طُورٌ [tûr] ve طَوَارٌ [tavâr] dahi bu ma’nâyadır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve iki nesne aralığında olan hadd ve fâsılaya denir. Ve kadr ve mikdâr ma’nâsınadır; yukâlu: عَدَى طَوْرَهُ أَيْ قَدْرَهُ Ve طَوْرٌ [tavr] Masdar olur, bir nesnenin çevresini çizginmek ma’nâsınadır; yukâlu: طَارَ حَوْلَ الشَّيْءِ يَطُورُ طَوْرًا إِذَا حَامَ

s. (pl. اطوار) 1. A time of repetition. 2. A mode, manner, kind. 3. T. A supercilious, arrogant manner.

اَلطَّوْرُ [et-tavr] (tâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Onun mislidir, karîb olmak ma’nâsında; yukâlu: لَا أَطُورُ بِهِ بِمَعْنَى لَا أَقْرَبُهُ وَقَدْ مَرَّ ve yukâlu: لَا تَطُرْ حَرَانَا أَيْ مَا حَوْلَنَا Ve حَرَا [harâ] hâ’yla ve râ’yla ki mühmeleteyndir ve elifin meddiyle ve kasrıyla kurb ma’nâsınadır. Ve طَوْرٌ [tavr] Hadd ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَدَا طَوْرَهُ أَيْ جَاوَزَ حَدَّهُ Ve طَوْرٌ [tavr] تَارَةً [târeten] ma’nâsına da gelir مَرَّةً [merret] gibi. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا﴾ (نوح 14) قَالَ الْأَخْفَشُ طَوْرًا عَلَقَةً وَطَوْرًا مُضْغَةً