اَلطَّرَفُ [et-taref] (fethateynle) Cânib ve nâhiye ma’nâsınadır; yukâlu: كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ فِي طَرَفٍ أَيْ فِي نَاحِيَةٍ Ve bir bölük şey’e denir; yukâlu: طَرَفٌ مِنْهُ أَيْ طَائِفَةٌ Ve asîl ve kerîm adama denir; cem’i أَطْرَافٌ [atrâf]tır. Ve أَطْرَافُ الْبَدَنِ [atrâfu’l-beden] Ellere ve ayaklara ve başa ıtlâk olunur.

اَلطَّرَفُ [et-taref] (fethateynle) Cânib, nâhiye ma’nâsına.

اَلْأَطْرَافُ [el-etrâf] (hemzenin fethiyle) Cem’i. Ve gâh olur أَطْرَافٌ [etrâf]la vâlideyn ve ihve ve a’mâm murâd olunur. Ve bi’l-cümle her karîb murâd olur ki o mahrem ola. Ve طَرَفَانِ [tarefân] ile gâh olur lisân ile zeker murâd olur; ve minhu kavluhum: “لَا يُدْرَى أَيُّ طَرَفَيْهِ أَطْوَلُ” İbnu’l-A’râbî eyitti: Bu kelâmda طَرْفَيْنِ [tarafeyn]den murâd zeker ile lisândır. Ve gâh olur طَرَفَيْنِ [tarafeyn]le ağız [ve] dübür murâd olur; yukâlu: “لَا يَمْلِكُ طَرَفَيْهِ” İbnu’s-Sikkît eyitti: Bu kelâmda طَرَفَيْنِ [tarafeyn]le maksûd fem ile dübürdür, kaçan devâ içe yâhûd mest ola. Ve طَرَفٌ [taref] Masdar dahi gelir, nâka mer’ânın bir cânibinde otlayıp âhar nâkalara karışmamak ma’nâsına; yukâlu: طَرَفَتِ النَّاقَةُ إِذَا رَعَتْ أَطْرَافَ الْمَرْعَى وَلَمْ تَخْتَلِطْ بِالنُّوقِ