اَلطَّرَقُ [et-tarak] (fethateynle) Sıravardı olan nesneler عَرَقٌ ['arak] ve صَفٌّ [saff] ve رَزْدَقٌ [rezdak] ve حِبَالَةُ صَائِدٍ [hibâletu sâ’id] gibi ki zâtu kifef ola, ya’nî halkaları olave deve izi gibi sıravardı ola. Ve عَرَقٌ ['arak] 'ayn ve râ’nın fethiyle ve kâf’la hurmâ ağaçlarının ve tuyûr kısmının safıdır. Ve رَزْدَقٌ [rezdak] râ-i mühmele ve zâ-i mu’ceme ile kezâlik hurmâ ağaçlarının ve insânın safıdır. Ve bu takrîrden fehm olunur ki sâhib-i surâh’ın bu mahalde طَرَقٌ [tarak] bi’t-tahrîk reste ve عَرَقٌ ['arak] sarây ve havz ve cüz-i ân dediği teşevvüşten hâlî değildir.

اَلطَّرَقَةُ [et-tarekat] (fethateynle) Vâhidi, zikr olunan nesnelerden bir saf ma’nâsına; yukâlu: جَاءَ الْإِبِلُ عَلَى طَرَقَةٍ وَاحِدَةٍ وَعَلَى خُفٍّ وَاحِدٍ أَيْ عَلَى أَثَرٍ وَاحِدٍ Ve طَرَقٌ [tarak] Kezâlik kırbanın büküntüsüne derler.

s. For طراق , q. v.

s. See طراق .

s. See طراق .

s. See طراق .

i. 1. Saç ve sakal kıllarını birbirlerinden ayıklayıp temizlemeye ve düzletmeye yarayan dişli âlet ki, ekseriya çimşîr (şimşir), boynuz, kemik, fil dişi, abanos vesâireden yapılır; mişt, şâne: saç tarağı; sakal tarağı; seyrek tarak; sık tarak. 2. Çulha destgâhında arış ipliklerinin geçirilmesine mahsus tarak şeklinde pek sık telli âlet ki müteaddid olup, çulha tarafından ayakla tahrîk olunur: bezi tarağa komak. 3. Yün ve keten açıp ayıklamaya mahsus âlet ki birbiri içine geçer telli fırça gibi iki yassı tahtadan ibârettir: yün tarağı, keten tarağı. 4. Taşçıların taşları düzeltmeye mahsus ufak dişli çelik kalemi: taşçı tarağı; tarakla düzeltmek. 5. Toprağı çekip düzeltmek için enli ve müteaddid kısa dişli çapa şeklinde tahta veya demirden bahçıvan âleti, gelberi, tırmık: toprağı kazdıktan sonra tarakla düzeltmeli. 6. Suyun dibindeki çamurları vesâir mevâddı ayıklamaya mahsus geniş kazma şeklinde âlet. 7. Liman ve nehir vesâirenin altını tathîre mahsus makineli duba: limanı tathîr için büyük bir tarak lazım. 8. Kadınların saçlarını tutturmak ve bu vesîle ile de süs için başlarına taktıkları tarak gibi zînet âleti: başında elmaslı bir tarak, bağa bir tarak var idi. 9. Bazı kuşların başında bulunan yassı ve yelpâze sûretinde tüy, tepelik. 10. El ve ayak parmaklarının merbût bulundukları kemikler: ayağının tarağı yüksektir; elinin tarağı geniştir. 11. Balığın nefes yerine su alıp verdiği delikleri kapayan kulak gibi kanatcıklar, sımâh: balık tarağı. 12. İstiridye kabîlinden kabuğu diş diş bir cins deniz böceği.

i. 1. Saç ve sakal kıllarını birbirlerinden ayıklayıp temizlemeye ve düzletmeye yarayan dişli âlet ki, ekseriya çimşîr (şimşir), boynuz, kemik, fil dişi, abanos vesâireden yapılır; mişt, şâne: saç tarağı; sakal tarağı; seyrek tarak; sık tarak. 2. Çulha destgâhında arış ipliklerinin geçirilmesine mahsus tarak şeklinde pek sık telli âlet ki müteaddid olup, çulha tarafından ayakla tahrîk olunur: bezi tarağa komak. 3. Yün ve keten açıp ayıklamaya mahsus âlet ki birbiri içine geçer telli fırça gibi iki yassı tahtadan ibârettir: yün tarağı, keten tarağı. 4. Taşçıların taşları düzeltmeye mahsus ufak dişli çelik kalemi: taşçı tarağı; tarakla düzeltmek. 5. Toprağı çekip düzeltmek için enli ve müteaddid kısa dişli çapa şeklinde tahta veya demirden bahçıvan âleti, gelberi, tırmık: toprağı kazdıktan sonra tarakla düzeltmeli. 6. Suyun dibindeki çamurları vesâir mevâddı ayıklamaya mahsus geniş kazma şeklinde âlet. 7. Liman ve nehir vesâirenin altını tathîre mahsus makineli duba: limanı tathîr için büyük bir tarak lazım. 8. Kadınların saçlarını tutturmak ve bu vesîle ile de süs için başlarına taktıkları tarak gibi zînet âleti: başında elmaslı bir tarak, bağa bir tarak var idi. 9. Bazı kuşların başında bulunan yassı ve yelpâze sûretinde tüy, tepelik. 10. El ve ayak parmaklarının merbût bulundukları kemikler: ayağının tarağı yüksektir; elinin tarağı geniştir. 11. Balığın nefes yerine su alıp verdiği delikleri kapayan kulak gibi kanatcıklar, sımâh: balık tarağı. 12. İstiridye kabîlinden kabuğu diş diş bir cins deniz böceği.

اَلطَّرَقُ [et-tarak] (fethateynle) Kırbanın büküntüsüne denir ki yiv tarzında olur, çîn-i cebîn gibi. Ve طَرَقٌ [tarak] Masdar olur, devenin dizleri gevşek ve za’îf olmak, ‘alâ-kavlin inciklerinde eğrilik olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الْبَعِيرُ طَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ فِي رُكْبَتَيْهِ ضَعْفٌ أَوْ فِي سَاقِهِ اعْوِجَاجٌ Ve kuşun yelekleri birbiri üzere kat kat olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الرِّيشُ إِذَا كَانَ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ Ve طَرَقٌ [tarak] Su irkilen yerlere denir. Ve Vekabâ nâm mahal kurbünde bir suyun adıdır. Ve طَرَقَةٌ [tarakat]tan cem’ olur ki halka halka olan tuzağa ve ağa denir. Ve sıravardı deve izlerine denir; yukâlu: هَذِهِ طَرَقُ الْإِبِلِ أَيْ آثَارُهَا بَعْضُهَا فِي إِثْرِ بَعْضٍ

s. 1. A comb. 2. A rake. 3. A hackle. 4. A bird’s crest of feathers. 5. The cockle, cardium edule; also, the scallop, pecten. 6. A stonemason’s tooth-edged mattock. 7. A notched or toothed pattern on a cloth.