is. ar. [ar. cm. “tarâ’ik” ise de lisânımızda yine “turuk” kullanılır. —terkîbât-ı Arabiyyede “tarîka” sûretinde kullanılır.] 1. Yol, meslek, tarîk, râh. 2. Evrâd ü ezkâr ve tasavvuf husûsunda intisâb ve takip olunan yol ki merdân-ı hakîkatten bir ârif-i billâhın mesleğidir: Tarîkat-ı Şâzeliyye: Tarîkat-ı Rufâiyye; ehl-i tarîkattan bir zât; tarîkat şerîatsız olmaz.

s. (pl. طرائق) 1. A way, path, road, track. 2. A streak, line, band. 3. A sect. 4. A hierarchy. 5. An order of dervishes. 6. Mysticism.

اَلطَّرِيقَةُ [et-tarîkat] (tâ’nın fethi ve râ’nın kesri ve meddiyle) Ziyâde uzun olan hurmâ ağacı. Ve طَرِيقَةٌ [tarîkat] Şol nesnedir ki yünden yâhûd kıldan dokurlar, bir arşın eni olup uzunu evin mikdârınca olur, bir köşeden bir köşeye varınca aralık olan yerlere vaz’ ederler. Ve طَرِيقَةٌ [tarîkat] Kavmin yararlarına ve güzîdelerine dahi derler; yukâlu: هَذَا رَجُلٌ طَرِيقَةُ قَوْمِهِ وَهَؤُلَاءِ طَرِيقَةُ قَوْمِهِمْ