اَلطَّلاَقُ [et-talâk] (tâ’nın fethiyle) ‘Avret zevcinden boş olmak ma’nâsınadır ki kayd-ı nikâhtan halâs olur; yukâlu: طَلَقَتِ الْمَرْأَةُ مِنْ زَوْجِهَا وَطَلُقَتْ طَلاَقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالْخَامِسِ إِذَا بَانَتْ Şârihin beyânına göre işbu طَلاَقٌ [talâk] mâddesi tahliye mine’l-kayd ma’nâsına mevzû’ olup ma’ânî-i sâ’ire ondan münşa’ibdir. Ve طَلاَقٌ [talâk] lafzı vech-i mezkûr üzere masdar olup ism olarak dahi isti’mâl olunur; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿اَلطَّلاَقُ مَرَّتَانِ﴾ الآية Türkîde ondan boşamak ve boşanmak ile ta’bîr olunur. İntehâ.

vulg. dalak, s. See طالاق .

s. 1. The spleen, milt. 2. A band of slaves newly reduced to captivity.

اَلطَّلَقُ [et-talak] (fethateynle) İsmdir, oğlan burusu ma’nâsına, veca’-ı vilâdet gibi. Ve طَلْقٌ [talk] Deriden işlenir bir nev’ bukağıdır. Ve طَلْقٌ [talk] Atın bir kerre seğirtmesine derler; yukâlu: عَدَا الْفَرَسُ طَلْقًا أَوْ طَلْقَيْنِ أَيْ شَوْطًا أَوْ شَوْطَيْنِ Ve طَلْقٌ [talk] Kezâlik deve suvarmak için olan seyre derler, kaçan o seyr iki gecelik seyr olsa ki evvel gecede olan seyre طَلْقٌ [talk] derler, çoban olan kimse deveyi ıtlâk etmeğin gâh gidip gâh otladığı için.Pes zikr olunan develere leyle-i sâniyeden evvel طَوَالِقُ [tavâlik] derler ve leyle-i sâniyede قَوَارِبُ [kavârib] derler.