iz. ar. cm. tekâvîm [قوم kavm, kıyâm’dan ms. tef‘îl] 1. Doğrultma, düzeltme, yoluna koma, tertip, tanzîm: Takvîm-i Vekâyi‘. 2. Memâlik ve büldânın tûl ve arzını veya seyyârât-ı sevâbitin harekât ve mevâkiini gösterme ve bunları gösteren risâle ve kitap yâhut cetvel: Takvîmü’l-Büldân, Takvîmü’l-Eflâk. 3. Beher seneye mahsus olarak her günün şems ve kamer ve seyyârâtın tulû‘ ve gurubunu ve sâir ahvâl-i hey’etini ve leyl ü nehârın ve evkât-ı hamsenin saat ve dakikalarını gösterir risâle ki ümem-i İslâmiye beyninde eskiden beri erbâb-ı hey’et tarafından tertip ve neşri mu‘tâd olup, ahîren bu usûl dahi Avrupa’da kesb-i mükemmeliyet etmiştir: takvîm-i sâl.

اَلتَّقْوِيمُ [et-takvîm] (تَفْعِيلٌ [tef’îl] vezninde) Bu dahi eğriyi doğrultmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَوَّمَ دَرْأَهُ إِذَا أَزَالَ عِوَجَهُ وَعَدَّلَهُ Mü’ellif bunu tekrâr eylemiştir. Ve تَقْوِيمٌ [takvîm] Bir nesneye kıymet ta’yîn eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: قَوَّمْتُ السِّلْعَةَ إِذَا ثَمَّنْتَهُ

اَلتَّقْوِيمُ [et-takvîm] ('alâ-vezni اَلتَّكْرِيم [et-tekrîm]) Bir nesneyi kıymete tutmak; tekûlu: قَوَّمْتُ السِّلْعَةَ Ve تَقْوِيمٌ [takvîm] Doğrultmağa dahi derler.