iz. ar. cm. takdîmât [قدم kadem’den ms. tef‘îl] 1. Öne geçirme, ileriye sürme, bir şeyi diğerinden evvel bulundurma: besmeleyi hamdeleye takdîm etmek iktizâ eder; على المهم الاهم تقديم takdîmü’l-ehemm ale’l-mühim = pek mühim olan işi âdetâ mühimden evvel yapmak. 2. Birinin ve ale’l-husûs bir büyük zâtın huzûruna bir şeyi götürme, verme: reîs efendiye bir mektup, bir hediye takdîm ettim. 3. Bir adamı diğer bir adamın huzûruna çıkararak görüştürme, tavsiye etme: yarın geliniz sizi hoşlanacağınız bir zâta takdîm edeyim; size birâderimi takdîm ederim.

اَلتَّقْدِيمُ [et-takdîm] (تَفْعِيلٌ [tef’îl] vezninde) Bu dahi öne geçmek ma’nâsınadır ki nefsini takdîm etmiş olur; yukâlu: قَدَّمَ الْقَوْمَ أَيْ تَقَدَّمَهُمْ Şârih der ki musannifînin مُقَدِّمَةٌ [mukaddimet] ta’bîrlerini ba’zıların مُتَقَدِّمَةٌ [mutekaddimet] ma’nâsıyla tefsîrleri bundandır. Ve تَقْدِيمٌ [takdîm] Bir adamı ileri sürüp öne geçirmek ma’nâsınadır; tekûlu: قَدَّمْتُهُ إِذَا جَعَلْتَهُ مُقَدِّمًا Ve تَقْدِيمُ يَمِينٍ [takdîmu yemîn] Bi-'aynihi yemîn eylemekten 'ibârettir ki yemîni hükm üzere takdîm etmiş olur; tekûlu: قَدَّمْتُ يَمِينًا أَيْ حَلَفْتُ

vn. 1. A making or letting precede. 2. To lay before, to present.