(a. i. c. : tabakat) : kat, * katman, tabaka.

is. ar. cm: tabakât, tıbâk. 1. Sıra, birbiri üstünde mevzû‘ sıraların beheri, kat, yufka: ilmü’l-arz kâidesince kürre-i arzın kabuğu tabaka tabakadır; gözün tabakaları; طبقۀ شبكیه tabaka-i şebekiyye, قزحیه kuzahiyye, ملتحمه mültehime, منضمه munzama = gözün tabakât-ı muhtelifesi; tabakât-ı arz, tabakât-ı semâ. 2. Sınıf, zümre, derece: şuarâ ve üdebâ tabakâta münkasimdirler: طبقات الشعرا tabakâtü’ş-şuarâ = şâir sınıfları, terâcüm-i ahvâl-i şuarâ; طبقات الفقهاء tabakâtü’l-fukahâ = fakîhlerin sunûf ve derecât üzere münkasim terâcüm-i ahvâli.

s. (pl. طباق طبقات،) 1. A layer, stratum. 2. A fold; a coating. 3. A sheet of paper. 4. A story of a building, etc. 5. A rank or class of men. 6. A generation of men, as to periods of time.

Tütün kutusu.