i. fa. ok, sehm. || şiirde mahbûbenin kirpiğinden ve nazarından dahi kinâye olur.

اَلتِّيرُ [et-tîr] (tâ’nın kesriyle) Kibr ve nahvet ve tîh ma’nâsınadır; yukâlu: أَخَذَهُ التِّيرُ أَيِ التِّيهُ Ve hânenin iki duvarı beynine arkuru vaz’ olunan ağaca denir. Mü’ellifin “ج،و،ز” mâddesinde beyânına göre تِيرٌ [tîr] lafz-ı Fârisîdir ve o ok ve kirişleme ta’bîr olunan kalın direk olacaktır ki bir başını beri duvara öbür başını dîger duvara vaz’ ederler, kârgîr binâlarda olur.

طِيرٌ [tîr] (مِيرٌ [mîr] vezninde) Bir mevzi’ adıdır.

s. 1. An arrow. 2. A thunderbolt. 3. Any long and straight pole or stick of timber; as, a mast or yard of a ship or boat; a ridge-pole; a bow of a violin; etc. 4. prop. n. The planet Mercury. 5. prop. n. The river Tigris. 6. A share, a lot. 7. An equal, a mate in a pair. 8. A discharge of a gun; especially, a shot with ball. 9. A shot, a ball (when fired). 10. A cartridge (when fired).

s. A subdivision of a rice-field.