اَلسِّيَاسَةُ [es-siyâset] (حِرَاسَةٌ [hirâset] vezninde) Vâlî ve hâkim olmak ma’nâsınadır; tekûlu: سُسْتُ الرَّعِيَّةَ سِيَاسَةً أَيْ أَمَرْتُهَا وَنَهَيْتُهَا Şârih der ki fi’l-asl سِيَاسَةٌ [siyâset] bir nesneye takayyüd ve salâhı husûsuna ihtimâmla görüp gözetmek ma’nâsına olup ba’dehu umûr-ı ra’iyyete muhâfaza ile vâlî ve hâkim olmak ma’nâsında isti’mâl olundu. Bu ma’nâ üzere vâlî ve hâkime سَائِسٌ [sâ’is] ıtlâk olunur. At kısmına tîmâr eden hacı gannûma سَائِسٌ [sâ’is] ıtlâkı bu mülâbeseye mebnîdir. İntehâ. Ve filân hâkim ve mahkûm ve mü’eddib ve mü’eddeb olmakla vekâyi’-i dehriyye ve takallübât-ı kevniyyeye tecribesi sebk etmiş ehl-i vukûf ve sâhib-i ıttılâ’dır diyecek yerde فُلاَنٌ مُجَرَّبٌ قَدْ سَاسَ وَسِيسَ عَلَيْهِ derler, أَدَّبَ وَأُدِّبَ ma’nâsına.