اَلسِّرُّ [es-sirr] (sîn’in kesri ve râ’nın teşdîdiyle) Şol nesnedir ki kalbinde gizlenir. Ve اَلْأَسْرَارُ [el-esrâr] (hemzenin fethiyle ve sîn’in sükûnuyla) سِرٌّ [sirr]in cem’i. Ve أَسْرَارٌ [esrâr] سِرَرٌ [sirer]in dahi cem’i gelir, mantar üzerinde olan nesneler ma’nâsına, عِنَبٌ [‘ineb]le أَعْنَابٌ [a’nâb] gibi. Ve elde ve alında olan hattlar ma’nâsına da gelir. Ve fi’l-meseli: “مَا يَوْمُ حَلِيمَةَ بِسِرٍّ” Bu mesel her müte’âref ve meşhûr olan nesnede isti’mâl olunur. Ve vechi budur ki halîme bint el-hâris b. Ebî Şemir el-gassânî vaktâ ki babası hâris, Munzir b. Mâ’ussemâ’ cânibine 'asker çekti bir tagâr içinde halîme tîb hâzır kılıp o tîble 'askeri tîblendirmeğin o gün halîme’ye nisbet olunup cem’iyyet günü olup zâhir ve müte’âref olmağın onunla darb-ı mesel olundu.