(a. i. c. : esinne, esnan, esünn) : 1) diş. (bkz. : dendân). 2) yaş, ömrün derecesi. Cezr-üs-sinn : diş kökleri. Hadâset-i sinn (yaş tazeliği) : gençlik. İnficâr-ı sinn : ağızda ilk dişlerin çıkışı. Lebb-üs-sinn : hek. dişin hassas olan kısmı. Tahdîd-i sinn : vaş haddi. Tâc-üs-sinn : hek. dişin, etden dışarı çıkmış kısmı. Unk-üs-sitın : d’şin kökü ile, etten dışarı çıkan kısmı arasındaki yer.

iz. ar. cm: esnân. 1. Diş, dendân: اسنان مصنوعه esnân-ı masnû‘a = yapma dişler. 2. Yaş, ömür derecesi: sinn-i tufûliyyet, sinn-i rüşd, sinn-i kemâl, sinn-i şeyhûhat.

اَلصِّنُّ [es-sinn] (sâd’ın kesri ve nûn’un teşdîdiyle) Deve sidiğine denir, بَوْلُ الْإِبِلِ [bevlu’l-ibil] ma’nâsına. Şârih der ki bu nüshalar galattır, savâb olan بَوْلُ الْوَبْرِ olmaktır ki ada tavşanının sidiği olur edviyeye halt ederler. Ve صِنٌّ [sinn] Berd-i 'acûz günlerinden evvelki günün ismidir. Ve sepet tarzında bir gûne keletere denir ki kapaklı olur, içine ekmek korlar.

s. (pl. اسنان) 1. (pl. also اسنە) A tooth. 2. Any thing resembling a tooth; as, a cog, a tooth of a comb, a ward of a key, etc. 3. A spinous process of a bone. 4. The time of (one’s) life, (one’s) age, years of age.

اَلثِّنُّ [es-sinn] (sâ’nın kesri ve nûn’un teşdîdiyle) Şol kuru ottur ki birbiri üzerine cem’ ola, kesretinden. Vallâhu a’lemu.

اَلسِّنُّ [es-sinn] (sîn’in kesri ve nûn’un teşdîdiyle) Diş, dendân ma’nâsına.

اَلسُّنَيْنَةُ [es-suneynet] (sîn’in zammı ve nûn’un fethi ve yâ’nın sükûnuyla) سِنٌّ [sinn]in tasgîridir, dişçeğiz ma’nâsına. Ve tâ ile gelmesi سِنٌّ [sinn] mü’ennes-i semâ’î olduğuna binâ’endir. Ve ‘Arabların “لَا آتِيكَ سِنَّ الْحِسْلِ”dedikleri لَا آتِيكَ أَبَدًا ma’nâsınadır. Ve حِسْلٌ [hisl] hâ’-i mühmelenin kesri ile keler yavrusuna derler ki henüz yumurtadan çıkmış ola. Ve حِسْلٌ [hisl]in aslâ dişi düşmediği için böyle derler. Ve سِنُّ الْقَلَمِ [sinnu’l-kalem] Kalemin yonulan yerine derler; yukâlu: أَطِلْ سِنَّ قَلَمِكَ وَسَمِّنْهَا وَحَرِّفْ قَطَّتَكَ وَأَيْمِنْهَا Ya’nî kalemi uzun kesip etli kes ve kat’ ettikte muharref kat’ edip sağ cânibine mâyil kat’ eyle. Ve سِنٌّ [sinn] 'Ömr ma’nâsına dahi gelir.

اَلصِّنُّ [es-sinn] (sâd’ın kesri ve nûn’un teşdîdiyle) وَبْرٌ [vebr] dedikleri cânverin bevlidir ki ziyâde bed-râyihadır. Ve وَبْرٌ [vebr] pisiden küçük kuyruksuz bir cânverdir demişler. Ve صِنٌّ [sinn] Berd-i 'acûz günlerinden bir günün ismidir. Ve صِنٌّ [sinn] Sele endâmında bir nesnedir ki içine ekmek korlar.