(b. i.) : 1) büyü; gözbağcılık, büyücülük, (bkz. : efsun). 2) büyü kadar te’sîri olan şey, fettanlık. 3) şiir ve güzel söz söyleme gibi insanı meftun eden hüner, sanat.

vulg. sihir, s. 1. Magic, sorcery, witchcraft. 2. A charm, a spell, an incantation. 3. Fascination. 4. Natural magic, sleight of hand, skill or science. 5. The charm of eloquence.

s. Vulgar for A. سحر sihr, q. v.

اَلسِّحْرُ [es-sihr] (sîn’in kesri ve hâ’nın sükûnuyla) Efsûn, أُخْذَةٌ [uhzet] ma’nâsına. Ve her nesnenin ki me’hazı latîf olup dakîk ola, ona dahi سِحْرٌ [sihr] derler; yukâlu: سَحَرَهُ يَسْحَرُهُ سِحْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve سِحْرٌ [sihr] Aldamağa dahi derler; yukâlu: سَحَرَهُ بِمَعْنَى خَدَعَهُ Ve bir nesneden mütesellî ve fârig kılmağa dahi derler; ta’lîl ve telhiye ma’nâsına.