اَلصِّدْقُ [es-sidk] (sâd’ın kesri ve dâl’ın sükûnuyla) Haber gerçek olup vâkı’a mutâbık olmak; yukâlu: صَدَقَ فِي الْحَدِيثِ ve yukâlu eyzan: صَدَقَهُ الْحَدِيثَ Ya’nî “Ona haberi gerçek söyledi.” Ve fi’l-meseli: “صَدَقَنِي سِنَّ بَكْرِهِ” “Gerçek haberi verdi بَكْرٌ [bekr]inin sinnin haber veren.” Ve بَكْرٌ [bekr] bâ-i muvahhadenin fethi vekâf’ın sükûnuyla tâze olan deveye derler, ya’nî vaktâ ki zikr olunan deve firâr etti, sâhibi teskîn için هِدَعْ dedi. Ve هِدَعْ [hida’] bir kelimedir ki onunla develerin hurdeleri firâr ettikte teskîn olunur; ve yukâlu: صَدَقُوهُمُ الْقِتَالَ Ya’nî “Onlara kıtâl haberin gerçek söylediler.”