اَلسَّيْلُ [es-seyl] (مَيْلٌ [meyl] vezninde) ve اَلسَّيَلَانُ [es-seyelân] (مَيَلَانٌ [meyelân] vezninde) Akmak ma’nâsınadır; yukâlu: سَالَ الْمَاءُ سَيْلًا وَسَيَلَانًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا جَرَى Ve سَيْلٌ [seyl] Akan suya da ıtlâk olunur; masdar ism mevzi’ine mevzû’dur; yukâlu: مَاءٌ سَيْلٌ أَيْ سَائِلٌ Ve 'inde’l-ba’z سَيْلٌ [seyl] cereyânı tugyân üzere olan firâvân suya ıtlâk olunur, zîrâ mübâlagayı mutazammındır, Fârisîde seylâb derler; cem’i سُيُولٌ [suyûl]dür. Pes lisân-ı 'âmme-i Türkîde sel suyu bâ-fermân-ı 'âlî ile kabîlindendir.