(a. i.) : 1) önüne katıp sürme, ileri sürme. 2) (sebebolup) bir netîceye bağlama. '3) yollama, gönderme, (bkz. : irsal).

iz. ar. Diken, har. n.

اَلشَّوْكُ [eş-şevk] (şîn’in fethiyle) Dikene denir, hâr ma’nâsına; müfredi شَوْكَةٌ [şevket]tir. Ve شَوْكٌ [şevk] Masdar olur, gövdeye diken batmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَاكَتْهُ الشَّوْكَةُ تَشُوكُهُ شَوْكًا إِذَا دَخَلَتْ فِي جِسْمِهِVe bu ma’nâda müte’addî olur, birinin gövdesine diken batırmak ma’nâsına; tekûlu: شُكْتُهُ الشَّوْكَ أَشُوكُهُ شَوْكًا إِذَا أَدْخَلْتَهَا فِي جِسْمِهِ Ve شَوْكُ السِّلَاحِ [şevku’s-silâh] hadîdü’s-silâh adama ıtlâk olunur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir adamın şevket ve hiddeti nümâyân olmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَاكَ الرَّجُلُ يَشَاكُ شَوْكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ظَهَرَتْ شَوْكَتُهُ وَحِدَّتُهُ

vn. & s. 1. A driving, urging, sending. 2. An inciting.

vn. 1. A rubbing, especially, a rubbing or chafing with the hand. 2. A cleaning the teeth with a brush-stick.

اَلسَّوْقُ [es-sevk] (sîn’in fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Sürmek.

اَلسِّيَاقُ [es-siyâk] (sîn’in kesriyle) Bi-ma’nâhu; yukâlu: سَاقَ الْمَاشِيَةَ يَسُوقُهَا سَوْقًا وَسِيَاقًا Ve سَوْقٌ [sevk] Bir kimsenin inciğine vurmağa dahi derler; tekûlu: سُقْتُ الرَّجُلَ إِذَا أَصَبْتَ سَاقَهُ Ve سِيَاقٌ [siyâk] Nez’-i rûha dahi derler; yukâlu: رَأَيْتُ فُلَانًا يَسُوقُ أَيْ يَنْزِعُ عِنْدَ الْمَوْتِ