اَلسَّنَةُ [es-senet] (sîn’in ve nûn’un fethiyle) Yıla denir, عَامٌ [‘âm] ma’nâsına ki Fârisîde sâl derler; cem’i سِنُونَ [sinûn] gelir ki cem’-i müzekker-i sâlimdir ve سَنَهَاتٌ [senehât] ve سَنَوَاتٌ [senevât] gelir fetehâtla.

Şârih der ki bunda iki kavl vardır: biri kavl hâ’îdir ki aslı سَنَهٌ [seneh]tir ve biri vâvîdir ki aslı سَنَوَهُ [seneveh]tir; سَنَهَاتٌ [senehât] hâ’înin ve سَنَوَاتٌ [senevât] vâvînin cemdir, niteki mü’ellif mu’tell bâbında dahi resm eylemiştir. Ve bu makûle gayr-i ‘âkıl cebren li-noksâni’l-lafz cem’-i 'âkıl ile cem’lenir. Ve sûre-i Kehf tefsîrinde ona müte’allik kelâm-ı nefîs olmakla mürâca’at oluna. Ve سَنَةٌ [senet] Kuraklığa ve kıtlığa ıtlâk olunur, ya’nî onda gâlib-i isti’mâldır; دَابَّةٌ [dâbbet] fereste ve مَالٌ [mâl] devede gâlib olduğu gibi. Bunun da cem’i سِنِينَ [sinîn] ve سَنَوَاتٌ [senevât] gelir. A’râb kaht ve cedb olan seneyi çok zikr edip belki 'indlerinde târîh 'add etmeleriyle isti’mâl gâlib olmuştur; yukâlu: وَقَعُوا فِي سَنَةٍ أَيْ جَدْبٍ Ve kurak yere ıtlâk olunur; yukâlu: أَقَامُوا فِي سَنَةٍ أَيْ أَرْضٍ مُجْدِبَةٍ

s. Drought and barrenness of a season.

s. (pl. اسناد) 1. A slope. 2. Any prop, stay, or support leaned upon. 3. An argument in support of an assertion. 4. (pl. سندات) A proof, title-deed, voucher. 5. A person on whom one relies. 6. A person who vouches for an assertion, an authority.

اَلثَّنَتُ [es-senet] (fethateynle) Bir nesne bed-râyiha olmak; yukâlu: ثَنِتَ الشَّيْءُ وَاللَّحْمُ أَيْ أَنْتَنَ Ve نَثَتٌ [neset] dahi nûn’un sâ üzerine takdîmiyle bu ma’nâyadır.