اَلسَّنَةُ [es-senet] (sîn’in ve nûn’un fethiyle) Yıla denir, عَامٌ [‘âm] ma’nâsına ki Fârisîde sâl derler; cem’i سِنُونَ [sinûn] gelir ki cem’-i müzekker-i sâlimdir ve سَنَهَاتٌ [senehât] ve سَنَوَاتٌ [senevât] gelir fetehâtla.

s. Drought and barrenness of a season.

s. (pl. اسناد) 1. A slope. 2. Any prop, stay, or support leaned upon. 3. An argument in support of an assertion. 4. (pl. سندات) A proof, title-deed, voucher. 5. A person on whom one relies. 6. A person who vouches for an assertion, an authority.

اَلثَّنَتُ [es-senet] (fethateynle) Bir nesne bed-râyiha olmak; yukâlu: ثَنِتَ الشَّيْءُ وَاللَّحْمُ أَيْ أَنْتَنَ Ve نَثَتٌ [neset] dahi nûn’un sâ üzerine takdîmiyle bu ma’nâyadır.

اَلسَّنَةُ [es-senet] (fethateynle) Yıl, sâl ma’nâsına. Ve bunun bir harfi nâkıstır ve noksânında iki vech vardır: Biri budur ki nâkıs olan vâv ola. Ve biri dahi budur ki hâ olup aslı سَنَهَةٌ ola, جَبَهَةٌ gibi, zîrâ سَنَهَتِ النَّخْلَةُ وَتَسَنَّهَتْ derler kaçan eskiyip onun üzerine yıllar geçse ve نَخْلَةٌ سَنْهَاءُ derler kaçan bir yıl meyve verse ve bir yıl vermese. Ve ba’zılar eyitti: سَنْهَاءُ [senhâ’] şol hurmâdır ki onu kıtlık yılı za’îf etmiş ola. Ve سَنَةٌ [senet] Kıtlığa dahi derler Ebû 'Ubeyd rivâyeti üzere; yukâlu: أَرْضُ بَنِي فُلَانٍ سَنَةٌ إِذَا كَانَتْ مُجْدِبَةً