iz. ar. cm: senedât. 1. Üzerine dayanılan şey, dayanılacak yer, itimâdgâh, medâr, tevessül, melceʼ, penâh: ehl-i îmânın senedi. 2. Başkası uhdesinde olan bir hakkın, alınacak olan bir malın, ikrâz olunmuş bir meblağın âidiyyetini nâtık ve musaddık kâğıt, iki veya ziyâde eşhâs arasında mün‘akid bir akdi ispat için tanzîm olunan varaka ki medyûn tarafından dâyine verilir ve hîn-i hâcette hakkını talebe medâr olur: senet vermek; senet almak; sened-i resmî = bir dâire-i resmiyyeden veya memur-i mahsûsu tarafından tasdîk olunmuş senet; sened-i âdî = bu sûretle tasdîk olunmayan senet. 3. Arâzî ve emlâk ashâbına tasarruflarını musaddık olarak cânib-i hükümetten verilen varaka-i resmiyye: senedât kalemi, senedât müdürü. Sened-i bahrî = bir geminin kime ait olduğunu mübeyyin olan senet. 4. d. Bir kâideye misâl olmakla beraber doğruluğunu ispata dahi medâr olan kavl-i kavî ve muteber delîl, burhân, kavâid-i sarfiyye ve nahviyye-i Arabiyyede âyet-i kerîmenin misâl îrâdı gibi.