(a. s.) : 1) bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2) fena ve faydasız şey. 3) yanlış. 4) bir tarafı hasta veya eksik olan. (bkz : alil). 5) bozuk, yanlış.

iz. ar. cm: eskât. 1. Bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2. Kötü ve faydasız şey. 3. Yanlış, hata, noksan, sehv: bu ibârede, bu hesapta sakat vardır. ≡ sıf. tr. 1. A‘zâ-yı bedeninden biri nâkıs ve maʻlûl olan, alîl: sakat bir adam; elinden, ayağından, gözünden sakattır. 2. Nâkıs ve alîl (uzuv): bu adamın eli, ayağı, gözü sakattır; kılıçla vurup elini sakat ettiler. 3. Hatalı, nakıs, doğru olmayan, yanlış: bu söz sakattır, sakat iş işleme.

اَلسَّاقَةُ [es-sâkat] سَائِقٌ [sâ’ik]in cem’idir ki قَادَةٌ [kâdet] ve قَائِدٌ [kâ’id] gibi 'askerin dümdârlarına ıtlâk olunur; yukâlu: فُلاَنٌ فِي سَاقَةِ الْجَيْشِ أَيْ فِي مُؤَخَّرِهِمْ

(from the foregoing), a. 1. Unsound, defective. 2. Broken, cracked, damaged. 3. Invalid, disabled, maimed, blind, etc. 4. Dangerous.