شُوشُ [Şûş] (şîn’in zammıyla) Cezîre-i İbn 'Ömer kurbünde bir mevzi’dir. Ve Curcân şehrinde bir mahalledir. Ve Dicle-i Mavsil şarkîsinde bir kal’adır ki onda a’lâ habb-ı rümmân ve latîf karpuzlar hâsıl olur. Ve belde-i Bagdâd-ı behişt-âbâdda Ebu’l-'Alâ İdrîs b. Muhâmmed b. 'Osmân 'Afîfüddîn el-‘Âmirî eş-Şûşî muhaddistir. Mü’ellif nisbetini ta’yînden sükût eylemiştir, zâhiren Şûş-ı ahîrdir. Ve شُوشُ [Şûş] hûzistân’da Sûs dedikleri kazânın ismidir ki ta’rîb edip Şûş dediler. Ve شُوشٌ [şûş] أَشُوشٌ [eşûş] lafzından cem’ olur ki gayz ve hışm ve gazabdan gözünün kuyruğuyla bakan adama denir; yukâlu: أَبْطَالٌ شُوشٌ أَيْ شُوسٌ

s. 1. The shading of water-color drawings, etc. 2. Foppish or coquettish elegance of dress and ornamentation.