(a. i.) : öc, intikam. Ahz-i sâr : öcalma. [aslı : “se’r” dir]

iz. ar. [aslı: se’r] Öç, intikam: ahz-i sâr etmek = öcünü almak, intikam almak.

d. fa. Bazı isimlere lahık olup, Türkçedeki “lık” ve “lik” gibi mahall ve mekan beyân eder: كوهسار kûh-sâr = dağlık yer; چشمه سار çeşme-sâr = çeşmeleri çok yer.

اَلسَّارُ [es-sâr] Lugatun fî اَلسَّائِر [es-sâ’ir]; yukâlu:سَارُ الشَّيْءِ أَيْ سَائِرُهُ Ve 'Arabların ye’s husûsunda olan emsâlindendir bu ki eydürler: “أَسَائِرُ الْيَوْمَ وَقَدْ زَالَ الظُّهْرُ” Ya’nî bu zamândan sonra ye’s hâsıl oldu, zîrâ hâceti olan kimse öyleden evvel mübâşeret eder, öyle hod mürûr etmiştir, pes ye’s gelmiştir, gurûb-ı şems hâlinde ye’s geldiği gibi.