iz. ar. [aslı: se’r] Öç, intikam: ahz-i sâr etmek = öcünü almak, intikam almak.

d. fa. Bazı isimlere lahık olup, Türkçedeki “lık” ve “lik” gibi mahall ve mekan beyân eder: كوهسار kûh-sâr = dağlık yer; چشمه سار çeşme-sâr = çeşmeleri çok yer.

s. 1. The starling, sturnus vulgaris. 2. (in compounds only) A place of abundance. 3. (as 2.) A like (of a thing). 4. (as 2.) A head. 5. (as 2.) A camel.

اَلسَّارُ [es-sâr] Lugatun fî اَلسَّائِر [es-sâ’ir]; yukâlu:سَارُ الشَّيْءِ أَيْ سَائِرُهُ Ve 'Arabların ye’s husûsunda olan emsâlindendir bu ki eydürler: “أَسَائِرُ الْيَوْمَ وَقَدْ زَالَ الظُّهْرُ” Ya’nî bu zamândan sonra ye’s hâsıl oldu, zîrâ hâceti olan kimse öyleden evvel mübâşeret eder, öyle hod mürûr etmiştir, pes ye’s gelmiştir, gurûb-ı şems hâlinde ye’s geldiği gibi.