(a. s.) : hayrette kalan, şaşan, (bkz. : hâir, hayran, mütehayyir, velhân).

اَلصَّادِرُ [es-sâdir] Rücû’ ma’nâsına olan صَدْرٌ [sadr]dan ism-i fâ’ildir, râci’ ma’nâsına, ba’dehu sudan ric’at edende gâlib-i isti’mâl olmuştur, niteki suya varana وَارِدٌ [vârid] ıtlâkı gâlib olmuştur ve minhu’l-meselu: “مَا لَهُ صَادِرٌ وَلاَ وَارِدٌ” أَيْ لاَ شَيْءَ لَهُ Ya’nî filânın sulanmak için suya gidip gelecek devâbb ve mevâşîsi yoktur” ki aslâ mâl ve mülkü yoktur demekten kinâyedir, zîrâ A’râbın mâlı devâbb ve mevâşîden 'ibârettir. Ve صَادِرٌ [sâdir] Sudan geri getiren yola ıtlâk olunur; yukâlu: طَرِيقٌ صَادِرٌ أَيْ يَصْدُرُ بِأَهْلِهِ عَنِ الْمَاءِ

اَلسَّادِرُ [es-sâdir] (dâl’ın kesriyle) Şol kimsedir ki işlediği nesneyi kayırmaz. Ve mütehayyir ma’nâsına da gelir.

اَلصَّادِرُ [es-sâdir] (dâl’ın kesriyle) Şol tarîkdir ki ehli sudan döndükte o tarîkten döner.