اَلرِّقَةُ [er-rikat] (râ’nın kesriyle) Bu dahi sikkeli akçeye denir; cem’i رِقُونَ [rikûn] gelir. Şârih der ki bu إِرَةٌ [iret] ile إٍرُونَ [irûn] gibidir; ve minhu’l-hadîsu: “فِي الرِّقَةِ رُبُعُ الْعُشُرِ” Ve رِقَةٌ [rikat] Buğdaycık otunun ibtidâ nâbit olanına denir. Ve şol arza denir ki ibtidâ güz faslında yâhûd orta yaz mevsiminde ona yağmur yağmakla tâze ve yeşil otlar bitmiş ola. رِقَةٌ [rikat] kelimesinde hâ’, vâv-ı mahzûfeden 'ivazdır, وَعْدٌ [va’d] ve عِدَةٌ ['idet] gibi.

اَلرِّقَةُ [er-rikat] (râ’nın kesriyle) Bi-ma’nâhu; ve’l-hâ’u 'ivazun 'ani’l-vâvi. Ve fi’l-hadîsi: “فِي الرِّقَةِ رُبْعُ الْعُشْرِ”