اَلرَّمَلُ [er-remel] (fethateynle) ve اَلرَّمَلَانُ [er-remelân] (fetehâtla) ve اَلْمَرْمَلُ [el-mermel] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Ling ile yürümek ma’nâsınadır; yukâlu. رَمَلَ فُلَانٌ رَمَلًا وَرَمَلَانًا وَمَرْمَلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا هَرْوَلَ ve minhu: رَمَلَانُ طَائِفِ الْبَيْتِ الشَّرِيفِ Ve رَمَلٌ [remel] 'Arûziyyûn ıstılâhında kasîde ile recezden mâ-‘adâya ıtlâk olunur. Şârih der ki mü’ellifin tefsîri vaz’-ı 'Araba mebnîdir ki kasîde ile recezin gayrı şi’re رَمَلٌ [remel] ıtlâk ederler. Ve ehl-i 'arûz bahr-i mahsûsa رَمَلٌ [remel] ıtlâk ederler ki vezni altı kerre fâ’ilâtün cüz’lerinden mürekkebdir, nesc-i hasîr gibi muntazamü’l-evtâd olduğu için tesmiye eylediler. İntehâ. Ve رَمَلٌ [remel] Azca yağmura denir. Ve bir nesnede olan ziyâdeye denir. Ve bakar-ı vahşînin ayaklarında olan hutûta denir ki kendi levnine muhâlif olur.