(a. s. rekâket’den) : kekeme, pepeme, tutuk; kusurlu. rekîk-ül-lisân : dili tutuk.

sıf. ar. s: rekîke. [ركابت rekâket’den sıfm.] 1. Zayıf, gevşek, süst. 2. Lisânında rekâketi olan, dürüst söyleyemeyen: rekîkü’l-lisân.

اَلرَّكِيكُ [er-rekîk] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلرُّكَاكُ [er-rukâk] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) ve اَلرُّكَاكَةُ [er-rukâket] (غُرَابَةٌ [gurâbet] vezninde) ve اَلْأَرَكُّ [el-erekk] (hemzenin ve râ’nın fethi ve kâf’ın teşdîdiyle) Zâtında fürû-mâye ve nâkes olarak re’y ve 'akl ve idrâki za’îf olan adama denir, 'alâ-kavlin gayret ve nâmûsu olmayan yâhûd ehli ‘indinde vak’ ve mehâbeti olmamakla kendisini eslemeyip ve mübâlât eylemez olan kimseye denir; mü’ennesi رُكَاكَةٌ [rukâket]tir ve müzekkeri gibi رَكِيكٌ [rekîk]tir; cem’i رِكَاكٌ [rikâk]tır râ’nın kesriyle; yukâlu: رَجُلٌ رَكِيكٌ وَرُكَاكٌ وَرُكَاكَةٌ وَأَرَكُّ أَيْ فَسْلٌ ضَعِيفٌ فِي عَقْلِهِ وَرَأْيِهِ أَوْ مَنْ لَا يَغَارُ أَوْ مَنْ لَا يَهَابُهُ أَهْلُهُVe 'ilm ve 'irfânı kalîl olan adama رَكِيكُ الْعِلْمِ [rekîku’l-'ilm] ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ رَكِيكُ الْعِلْمِ أَيْ قَلِيلُ الْعِلْمِ

a. (fem. ركیكە) 1. Thin, slender, weak. 2. Mean, poor, vile. 3. Dubious, not reliable, incorrect.

اَلرَّقِيقُ [er-rekîk] (râ’nın fethi ve kâf’ın kesri ve meddiyle) Yufka olan nesne غَلِيظٌ [galîz]in ve ثَخِينٌ [sahîn]in zıddıdır. Ve رَقِيقٌ [rekîk] Memlûka dahi derler, vâhide ve cem’e ıtlâk olunur.