اَلرَّخَاءُ [er-rehâ’] ve اَلرَّخَاوَةُ [er-rehâvet] (râ’ların fethiyle) ve اَلرِّخْوَةُ [er-rihvet] (râ’nın kesriyle) Bir nesne gevşek ve sölpük olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَخُوَ الشَّيْءُ وَرَخِيَ بِهِ رَخَاءً وَرَخَاوَةً وَرِخْوَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ وَالرَّابِعِ إِذَا كَانَ هَشًّا Ve رَخَاءٌ [rehâ’] Bir adamın ma’âşı vüs’at üzere olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَخُوَ الرَّجُلُ وَرَخَا وَرَخِيَ رَخَاءً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ وَالْأَوَّلِ وَالثَّالِثِ إِذَا وَسَعَ عَيْشُهُ ve yukâlu: هُوَ فِي رَخَاءٍ مِنَ الْعَيْشِ أَيْ فِي سَعَةٍ