اَلرَّفَقُ [er-refak] (fethateynle) Devenin dirseği yanından burulup dönmüş gibi olmağa denir ki bir zora geldikte ve zorladıkta olur, bertişmek ve burkulmak ta’bîr olunur; insânda dahi olur; yukâlu: أَصَابَهُ الرَّفَقُ أَيِ انْفِتَالُ الْمِرْفَقِ عَنْ جَنْبِهِ Şârihin beyânına göre bu ma’nâda رَفَقٌ [refak] masdar dahi olur; yukâlu: رَفِقَ الْبَعِيرُ رَفَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا انْفَتَلَ مِرْفَقُهُ عَنْ جَنْبِهِ Ve رَفَقٌ [refak] Nâkanın memesinin deliği tutulmağa denir ki sütü akmaz olur, 'alâ-kavlin süt sağan kimsenin uzlukla sağmayıp ve sühûletle tutmamasından nâşî fâsid ve tebâh olmasına denir yâhûd sütü sağarken gereği gibi silkip memeyi ifrâg eylememekle süt geri kaçıp kana yâhûd خَرَطٌ [harat]a münkalib olmağa denir ki kiriş parçaları gibi uyuşmuş sütler çıkar. Ve رَفَقٌ [refak] Nâ’il olması sehl ve âsân olan suya denir yâhûd kuyu pek yakın olmakla ipi kısa olduğundan tîz ve âsân tenâvül oluna; yukâlu: مَاءٌ رَفَقٌ أَيْ سَهْلٌ أَوْ قَصِيرُ الرِّشَاءِ Ve sehlü’l-matlab ve yesîrü’z-zafer olan hâcet ve merâma ıtlâk olunur; yukâlu: حَاجَةٌ رَفَقُ الْبِغْيَةِ أَيْ سَهْلَةٌ