اَلرَّاجِلُ [er-râcil] ve اَلرَّجُلُ [er-recul] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلرَّجِلُ [er-recil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلرَّجِيلُ [er-recîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلرَّجْلُ [er-recl] (شَكْسٌ [şeks] vezninde) ve اَلرَّجْلَانُ [er-reclân] (سَحْبَانُ [sahbân] vezninde) Piyâde adama denir. رَاجِلٌ [râcil]in cem’i رِجَالٌ [ricâl] gelir, قَائِمٌ [kâ’im] ve قِيَامٌ [kiyâm] gibi ve رَجَّالَةٌ [reccâlet] gelir râ’nın fethi ve cîm’in teşdîdiyle ve رُجَّالٌ [ruccâl] gelir, رُمَّانٌ [rummân] vezninde ve رُجَالَى [rucâlâ] gelir râ’nın zammı ve cîm’in tahfîfiyle ve رَجَالَى [recâlâ] gelir râ’nın fethiyle ve رَجْلَى [reclâ] gelir, سَكْرَى [sekrâ] vezninde. Bunun üçü de رَجْلَانُ [reclân] lafzının cem’idir. Ve رُجْلَانٌ [ruclân] gelir râ’nın zammıyla, رَاكِبٌ [râkib] ve رُكْبَانٌ [rukbân] gibi ve رُجْلَةٌ [ruclet] gelir râ’nın zammıyla ve رِجْلَةٌ [riclet] gelir râ’nın kesriyle ve أَرْجِلَةٌ [ercilet] gelir, رَغِيفٌ [regîf] ve أَرْغِفَةٌ [ergifet] gibi ve أَرَاجِلُ [erâcil] ve أَرَاجِيلُ [erâcîl] gelir.

اَلرَّجْلُ [er-recl] (râ’nın fethi ve cîm’in sükûnuyla) Hatun veledini başından evvel ayakları çıkar olduğu hâlde doğurmak ma’nâsınadır ki ters doğurmak ta’bîr olunur; yukâlu: رَجَلَتِ الْمَرْأَةُ وَلَدَهَا رَجْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا وَضَعَتْهُ بِحَيْثُ خَرَجَتْ رِجْلَاهُ قَبْلَ رَأْسِهِ Ve رَجْلٌ [recl] شَكْسٌ [şeks] gibi vasf olur, ne kıvırcık ve ne düz doğru olan saça denir; fethateynle de lügattır ki zikr olundu, ke-mâ se-yuzkeru. Ve رَجْلٌ [recl] Yavruyu anasını dilediği vaktte emsin diye berâberce salıvermek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَلَ الْفَصِيلَ إِذَا أَرْسَلَهُ مَعَ أُمِّهِ لِيَرْضَعَ مَا شَاءَ Ve kuzu ve oğlak makûlesi anasını emmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَلَ الْبَهْمُ أُمَّهُ إِذَا رَضَعَهَا Ve رَجْلٌ [recl] Saçı ne kıvırcık ve ne düz doğru olan adama denir; fethateynle de lügattır ki zikr olundu; cem’i أَرْجَالٌ [ercâl] ve رَجَالَى [recâlâ] gelir, سَكَارَى [sekârâ] vezninde; yukâlu: رَجُلٌ رَجْلُ الشَّعْرِ وَرَجَلُهُ أَيْ بَيْنَ السُّبُوطَةِ وَالْجُعُودَةِ Ve رَجْلٌ [recl] Aygır kısrağa aşmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَلَ الْفَحْلُ عَلَى الْفَرَسِ إِذَا نَزَاهُ

اَلرَّجْلُ [er-recl] (râ’nın fethi ve cîm’in sükûnuyla) Deve yavrusu anasın her kaçan dilerse emmektir. Ve رَجْلٌ [recl] Koyunu ayağından asmağa dahi derler; tekûlu: رَجَلْتُ الشَّاةَ إِذَا عَلَّقْتَهَا بِرِجْلِهَا Ve رَجْلٌ [recl] رَاجِلٌ [râcil]in cem’i dahi gelir, piyâdeler ma’nâsına, صَاحِبٌ [sâhib]le صَحْبٌ [sahb] gibi.