i. [ar. ra’. is.] Elif-bâ-yı Türkînin on ikinci harfi olup, asıl elsine-i Sâmiye elif-bâsının sırası olan ebced tertibinde yirminci harf olmakla rakam gibi isti‘mâlinde 200 adedine delâlet eder. şekl-i İbrânîsi ר olup, şekl-i Arabîsiyle olan müşâbeheti derkârdır. asıl Türkçe kelimelerin başında bulunmayıp, Türkçede bu harfle başlar lugat bulunmadığından Türkler elsine-i sâireden me’hûz böyle kelimelerin başına bir hemze idhâl ile mesela: “Rum” yerine “Urum”, “Rus” yerine “Urus”, “Receb” yerine “İreceb” derler. târîhlerde rebîu’l-âhire ve “را râ” sûretinde rebîu’l-evvele işârettir.