is. ar. 1. Dinlenme, işsizlik, âsûdelik, istirahat: siz rahat edin; bir saat rahat edemedim; artık rahatını buldu. 2. İztırabsızlık, gâilesizlik, âsâyiş, refâh: rahat vermedi, rahatınız yerinde mi? ≡ sıf. tr. 1. İztırabsız, gâilesiz, âsûde, müsterîh: rahat mısınız? 2. Uygun, kullanışlı, rahatı mûcib, kolaylıkla kullanılır: palan eğerden daha rahattır. ≡ h. tr. 1. Âsûde ve müsterîh olarak, istirâhatla: rahat oturun; yaylı araba ile rahat gidilir. 2. Suhûlet ve kolaylıkla: bu anahtar çok rahat işler; bu tulumba ile su pek rahat çıkarılır.

اَلرَّاحَةُ [er-râhat] (hâ’yla) رَاحٌ [râh]ın müfredidir ki zikr olundu. Ve رَاحَةٌ [râhat] Geline denir عِرْسٌ [‘irs] ma’nâsına. Ve avluya denir, sâha gibi. Ve esvâb bükümüne denir; tekûlu: إِطْوِهِ عَلَى رَاحَتِهِ أَيْ طَيِّهِ اْلأَوَّلِ Ve رَاحَةٌ [Râhat] Yemen’de bir mevzi’ adıdır. Ve harad kurbünde bir mevzi’ ve huzâ’a bilâdında bir mevzi’ adıdır. Onda bir vak’a olmakla يَوْمُ رَاحَةٍ [yevmu râhat] ma’rûftur. Ve رَاحَةٌ [râhat] Masdar olur, kerîm ve sehî adam âhere ihsân eylediği için safâlanıp şevk ile cünbüş ve neşâtlanmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَاحَ فُلاَنٌ لِلْمَعْرُوفِ أَيِ اْلإِحْسَانِ يَرَاحُ رَاحَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَخَذَتْهُ لَهُ خِفَّةٌ وَأَرْيَحِيَّةٌ أَيْ هَشَّةٌ Ve bir işi hiffet-i yed ile ya’nî cüst ve çabuk tutmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَاحَتْ يَدُهُ لِكَذَا إِذَا خَفَّتْ Ve minhu kavluhu 'aleyhi’s-selâm: “وَمَنْ رَاحَ إِلَى الْجُمُعَةِ فِي السَّاعَةِ اْلأُولَى فَكَأَنَّمَا قَرَّبَ بَدَنَةً وَمَنْ رَاحَ فِي السَّاعَةِ الثَّانِيَةِ” اَلْحَدِيثُ، لَمْ يُرِدْ رَوَاحَ النَّهَارِ بَلِ الْمُرَادُ خَفَّ إِلَيْهَا وَأَسْرَعَ Şârih der ki رَوَاحٌ [revâh] mutlak gitmek ma’nâsına da isti’mâl olunmakla burada o ma’nâda dahi be-câdır. Ve رَاحَةٌ [râhat] At aygırlanmak ma’nâsına gelir; yukâlu: رَاحَ الْفَرَسُ يَرَاحُ رَاحَةً إِذَا صَارَ حِصَانًا أَيْ فَحْلاً Ve ağaç yaprak yarmak ma’nâsınadır ki yaprakları görünmeğe başlamaktan 'ibârettir; yukâlu: رَاحَ الشَّجَرُ إِذَا تَفَطَّرَ بِوَرَقٍ Ve bir şey’in râyihasını almak ma’nâsınadır; yukâlu: رَاحَ الشَّيْءَ يَرِيحُهُ وَيَرَاحُهُ إِذَا وَجَدَ رِيحَهُ Ve bir kimseden 'atiyye ve ihsâna nâ’il olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَاحَ مِنْكَ مَعْرُوفًا إِذَا نَالَهُ Ve رَاحَةٌ [râhat] رَوِيحَةٌ [revîhat] ma’nâsına, gelir, ke-mâ se-yuzkeru.

s. 1. Ease, rest, repose, tranquillity, comfort. 2. Any thing that gives ease or pleasure; a solace, a comfort.