is. ar. cm: nukat, nukât. t: noktateyn. 1. Benek, leke: lâcivert zemin üzerine beyaz noktaları vardır. 2. Bazı harflerin üstünde veya altında olup, harfin şeklinden cüz’ add olunan benek: filân harfin bir, iki, üç noktası vardır. 3. Kelâmın bittiğine işâret olan benek, durak. 4. Mevki’, mahal: asker bir noktaya cem’ olmak; o yerin bazı noktaları; bu noktaya dikkat etmeli; o noktaya geldik, durduk. 5. rt. Tûl ve arzı ve irtifâ’ı olmayan cüz’-i sağîr veya mefrûz ki, bunun bir cihete doğru uzanmasından hat (çizgi) ve hattın diğer cihete doğru açılmasından satıh ve sathın da yükselmesinden cisim teşekkül eder; nokta-i istinâd, nokta-i tahavvül, nokta-i temâs. 6. tıb. Göze ârız olan leke, misâfir. 7. as. Bir neferden ibâret münferid karakol, nöbetçi: oraya bir nokta dikmeli. 8. Cihet, semt: اربعه نقاط nukât-ı erbaa (dört nokta) = cihât-ı esâsiyye, şimâl ve cenûb ve şark ve garb.

vulg. nokta, s. (pl. نقط نقاط،, dual نقطتان obl. نقطتین) 1. A speck, a spot. 2. A small patch of verdure in a desert. 3. A dot, a point; a particular place in space. 4. A puncture, as of the point of a pair of compasses; hence, the centre of a circle.