(a. i. nâiha’nın c.) : ağıt yakan, ağıt ağlıyan kadınlar, (bkz : envâh).

(a. i.) : 1) ölüye avaz avaz ağlama. 2) güvercinin nağme ile ötmesi.

اَلنَّوْهُ [en-nevh] (نَوْمٌ [nevm] vezninde) Yükselmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَاهَ الشَّيْءُ يَنُوهُ نَوْهًا إِذَا ارْتَفَعَ Ve baykuş başını yukarı kaldırıp ötmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَاهَتِ الْهَامَةُ إِذَا رَفَعَتْ رَأْسَهَا فَصَرَخَتْ Ve bir nesneden gönül geçip ibâ’ ve terk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: نَاهَتْ نَفْسُهُ عَنِ الشَّيْءِ تَنُوهُ وَتَنَاهُ نَوْهًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ إِذَا انْتَهَتْ وَأَبَتْ وَتَرَكَتْ Ve nefs-i nâtıka kavî olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَاهَتْ نَفْسُهُ إِذَا قَوِيَتْ Ve hayvânı yarımca doyurmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَاهَ الْبَقْلُ الدَّوَابَّ إِذَا مَجَّدَهَا وَهُوَ دُونَ الشِّبَعِ Ve نَوْهٌ [nevh] (nûn’un fethi ve zammıyla) İntihâ’ ma’nâsınadır ki ismdir, bir nesneden nehyi kabûl ile ferâgattan 'ibârettir; yukâlu: مَا لَهُ نَوْهٌ مِنْهُ أَيِ انْتِهَاءٌ

s. pl. of نائحە, q. v.

vn. &. s. 1. A dove’s cooing long and vociferously. 2. A woman’s wailing loudly over the dead.

اَلنَّوْحُ [en-nevh] (nûn’un fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Sağı sağmak; yukâlu: نَاحَتِ الْمَرْأَةُ تَنُوحُ نَوْحًا

اَلتَّنْوِيهُ [et-tenvîh] ('alâ-vezni اَلتَّكْرِيم [et-tekrîm]) Yükseğe kaldırmak; tekûlu: نَوَّهْتُهُ تَنْوِيهًا إِذَا رَفَعْتَهُ Ve تَنْوِيهٌ [tenvîh] Bir kimseyi ta’zîmle anmağa dahi derler; tekûlu: نَوَّهْتُ بِاسْمِهِ إِذَا رَفَعْتَ ذِكْرَهُ Ve نَوْهٌ [nevh] Nefs kavî olmağa dahi derler; tekûlu: نَاهَتْ نَفْسِي أَيْ قَوِيَتْ Ve ot uzamağa da derler; tekûlu: نَاهَ النَّبَاتُ إِذَا ارْتَفَعَ