(f. i.) : resmî yerlerde muayyen vakitlerde çalıan davul, dümbelek gibi şeyler, bando mızıka, (bkz. : gülbâng).

(a. i. c. : nüveb) : 1) sıra; şıra ile görülen iş.

is. ar. 1. Sıra: şimdi nevbet (nöbet) bize geldi. 2. Kerre, defa, sefer: bu nöbet böyle olsun; o işi bir nöbette görmeli. 3. Münâvebe ve sıra ile görülen bir işten herkesin uhdesine isâbet eden kısım: zabıt ketebesi zabta nöbetle girerler; bugün benim nöbetimdir. 4. Karakol ve nokta hizmeti ki efrâd-ı askeriyyeye münâvebe ile gördürülür: nöbet beklemek; nöbette olmak; nöbete girmek. 5. Büyük zevâtın kapısında muayyen vakitlerde çalınan mızıka: kapısında nöbet çalınıyor. 6. Sıtma vesâir hastalığın mukannen sûrette iki veya üç günde bir kerre ârız olması: benim sıtmam, baş ağrım nöbete bindi. 7. Sıtma: akşamları nöbet geliyor.

اَلنَّوْبُ [en-nevb] (nûn’un fethi ve vâv’ın sükûnuyla) ve اَلنَّوْبَةُ [en-nevbet] (hâ’yla) Bir kimseye bir emr-i müşkil nâzil ve hâdis olmak ma’nâsınadır, belâ’ ve musîbet gibi; yukâlu: نَابَهُ اْلأَمْرُ يَنُوبُ نَوْبًا وَنَوْبَةً إِذَا نَزَلَ عَلَيْهِ Ve نَوْبٌ [nevb] kelimesi نَائِبٌ [nâ’ib] lafzından cem’ olur ki kâ’im-makâm ma’nâsınadır. Ve نَوْبٌ [nevb] Bir adamın bulunduğu yerden bir gün bir gecelik mesâfe yere denir. Ve zor ve kuvvet ma’nâsınadır. Ve yakınlık, قُرْبٌ [kurb] ma’nâsınadır. Ve نَوْبٌ [nevb] ve مَنَابٌ [menâb] (mîm’in fethiyle) Bir kimseye nâ’ib ya’nî kâ’im-makâm olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَابَ عَنْهُ نَوْبًا وَمَنَابًا إِذَا قَامَ مَقَامَهُ Ve نَوْبٌ [nevb] Merreten ba’de-uhrâ rücû’ eylemek ma’nâsınadır. حَادِثَةٌ [hâdiset] ma’nâsına olan نَائِبَةٌ [nâ’ibet] bundandır, zîrâ bi’d-defe’ât rücû’ eylemek şânındandır; yukâlu: نَابَ إِلَيْهِ نَوْبًا إِذَا رَجَعَ مَرَّةً بَعْدَ أُخْرَى وَمِنْهُ يُقَالُ نَابَ إِلَى اللهِ تَعَالَى بِمَعْنَى تَابَ Ve Hak ta’âlâ dergâhına rücû’ ve teveccüh ile tâ’at ve 'ibâdete dürüşmek ma’nâsına isti’mâl olunur ki ma’nâ-yı lâzımıdır; yukâlu: نَابَ الرَّجُلُ إِذَا لَزِمَ الطَّاعَةَ

اَلنَّوْبَةُ [en-nevbet] (hâ’yla) Masdardır, niteki zikr olundu. Ve نَوْبَةٌ [nevbet] Fırsat ma’nâsınadır. Ve devlet ma’nâsınadır. Ve insân gürûhuna denir; yukâlu: جَاءَتْ نَوْبَةٌ مِنَ النَّاسِ أَيْ جَمَاعَةٌ Ve نُوَبٌ [nuveb] lafzından ki صُرَدٌ [surad] veznindedir, müfred olur ki مُنَاوَبَةٌ [munâvebet]ten ismdir. Lisânımızda dahi nevbet ta’bîr olunur; “Değirmene gelen nevbetini bekler”; tekûlu: جَاءَتْ نَوْبَتُكَ وَنِيَابَتُكَ

vulg. nübet, s. (pl. نوب nüveb) 1. A turn of action, duty, etc., in rotation with others; especiality a sentry’s watch. 2. A recurrence after a cessation. 3. T. A set performance by a military band in the courtyard of a sovereign, governor, etc.

اَلنَّوْبَةُ [en-nevbet] (nûn’un fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Ma’rûfetun.