اَلنَّثْطُ [en-nest] (nûn’un fethi ve sâ-yı müsellesenin sükûnuyla) Bir nesneyi düzelip yassılanmak için yâhûd yerleşmek için el ile yere sıkıştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَثَطَهُ عَلَى الْأَرْضِ نَثْطًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا غَمَزَهُ بِيَدِهِ عَلَيْهَا حَتَّى يَطْمَئِنَّ Ve نَثْطٌ [nest] Henüz toprağı yarıp çıkmağa başlayan nebâta denir. Ve نَثْطٌ [nest] ve نَثِيطٌ [nesît] Dinmek, sükûn ma’nâsınadır; yukâlu: نَثَطَ الشَّيْءُ نَثْطًا وَنُثُوطًا إِذَا سَكَنَ Ve ağırlaştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَثَطَهُ نَثْطًا إِذَا أَثْقَلَهُ Ve mantar yeri yarıp çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَثَطَتِ الْكَمْأَةُ إِذَا خَرَجَتْ مِنَ الْأَرْضِ