(a. i.) : çok çekinme, kaçınma [bir şeyden-]

اَلنَّكْشُ [en-nekş] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Kuyunun içinde olan suyu ve çamuru bütün çekip çıkarmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَكَشَ الرَّكِيَّةَ نَكْشًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا أَخْرَجَ مَا فِيهَا مِنَ الْحَمْأَةِ وَالطِّينِ Ve minhu kavlu reculin fî 'Alî radıyallâhu 'anhu: بَحْرٌ لاَ يُنْكَشُ أَيْ لاَ يُنْزَفُ وَلاَ يَغِيضُ Ya’nî “İmâm 'Alî bir deryâdır ki ne suyu çekilmekle tükenir ve ne gavr ve yübûset tareyân eder.” Ve نَكْشٌ [nekş] Bir nesneyi tüketmek ma’nâsınadır; yukâlu: نَكَشَ الشَّيْءَ إِذَا أَفْنَاهُ Ve minhu: لُمْعَةٌ لاَ تُنْكَشُ Ya’nî “O bir gûne firâvân çayırlık kıt’asıdır ki otlanmakla ve biçilmekle tükenmez.” Ve bir işten fârig olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَكَشَ مِنْهُ إِذَا فَرَغَ

vn. & s. 1. A taking or pulling a thing to pieces, separating it into its component parts; disintegration. 2. A breaking, violating a pact.

vn. & s. 1. An inverting, turning upside down; inversion. 2. A bending one’s head down. 3. A causing or allowing a relapse of a disease. 4. A reading or reciting backwards.

vn. & s. A turning of starting back, abstaining or desisting; a retreat.

اَلنَّكْسُ [en-neks] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Bir nesneyi başı aşağı kılmak; yukâlu: نَكَسْتُ الشَّيْءَ أَنْكُسُهُ نَكْسًا إِذَا قَلَبْتَهُ عَلَى رَأْسِهِ