اَلنَّكَالُ [en-nekâl] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلنُّكْلَةُ [en-nuklet] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَلْمَنْكَلُ [el-menkel] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) İşkence ve 'ukûbete denir ki sâ’irlere medâr-ı 'ibret olur, ne türlü olursa olsun; yukâlu: جَعَلَهُ نَكَالًا لَهُمْ وَنُكْلَةً وَمَنْكَلًا وَهُوَ مَا نَكَّلْتَ بِهِ غَيْرَكَ كَائِنًا مَا كَانَ Ve مَنْكَلٌ [menkel] مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Kayaya denir, صَخْرٌ [sahr] ma’nâsına.

اَلنَّقَلُ [en-nekal] (fethateynle) Şol yelektir ki bir oktan nakl olunup âhar oka vaz’ olunur. Ve نَقَلٌ [nekal] Kezâlik şol taşlardır ki ağaçlı yerde ola. Ve İbnu’s-Sikkît eyitti: نَقَلٌ [nekal] şol taşlardır ki kesrette ve beyâzlıkta nehrler misâlinde ola. Ve نَقَلٌ [nekal] Bir marazdır ki devenin ayağına 'ârız oldukta ayağının derisin pâreler. Ve نَقَلٌ [nekal] Bir nesneyi yamayıp meremmet etmeğe dahi derler; yukâlu: نَقَلْتُ ثَوْبِي نَقْلًا إِذَا رَقَعْتَهُ Ve نَقَلٌ [nekal] Deveyi suya iletmeğe de derler.