اَلنَّهَمُ [en-nehem] (fethateynle) ve اَلنَّهَامَةُ [en-nehâmet] (سَلَامَةٌ [selâmet] vezninde) Pek aç gözlülükle ekl ve şürbe ziyâdesiyle düşkün olup şiba’ ve gınâ gelmez kertesinde harîs ve müştehî olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَهِمَ فِي الطَّعَامِ نَهَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَنُهِمَ عَلَى الْمَجْهُولِ وَهُوَ إِفْرَاطُ الشَّهْوَةِ فِي الطَّعَامِ وَأَنْ لَا يَمْتَلِئَ عَيْنُ الْآكِلِ وَلَا يَشْبَعَ Ve bir nesneye pek düşkün ârzû-mend olmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَهِمَ بِكَذَا إِذَا أَوْلَعَ بِهِ