(a. i.) : yüksek, tümsek yer, sırt, tepe.

ihz. Kûfe civarında bir şehir olup, Hazret-i Aliyyü’l-Murtazâ (r.a.)’In türbe-i şerîfelerini hâvî olmakla ziyâret-gâhtır: Necef-i Eşref. ≡ i. O civârda çıkan bir cins billûr: Necef taşı.

اَلنَّجَفُ [en-necef] (nûn’un ve cîm’in fethiyle) ve اَلنَّجَفَةُ [en-necefet] (hâ’yla) Toprağı sert ve sarp olmayarak uzun uzadı yüksek, su basmaz yere denir ki derelerin batnında vâki’ olur ve gâh olur ki vasat-ı arzda dahi olur; cem’i نِجَافٌ [nicâf] gelir nûn’un kesriyle. Ve ‘inde’l-ba’z نَجَفٌ [necef] şol arza denir ki değirmi olup etrâfında olan arâzîye havâle ve müşrif ola, etrâfına nisbet tepe tarzında ola. Ve نَجَفٌ [necef] Höyüğe denir, تَلٌّ [tell] ma’nâsına. Ve buğdaycık otunun kabuklarına denir. Ve نَجَفَةُ [Necefet] (hâ’yla) Basra ile Bahreyn beyninde bir mevzi’ adıdır. Ve su bendine denir ki yüksek kemer gibi olur, مُسَنَّاةٌ [musennât] ma’nâsına. Ve zâhir-i Kûfe’de mahsûs bir su bendinin ismidir ki mekâbir ve menâzilini su basmağa sedd ve mâni’dir. Ve نَجَفَةُ الْكَثِيبِ [necefetu’l-kesîb] Kum tepelerde rüzgâr vurup almakla oyulmuş yar şeklinde olan obruk yere denir; yukâlu: قَعَدَ تَحْتَ نَجَفَةِ الْكَثِيبِ وَهُوَ مَوْضِعٌ تُصَفِّقُهُ الرِّيَاحُ فَتَنْجُفُهُ فَيَصِيرُ كَأَنَّهُ جُرُفٌ مُنْخَرِفٌ

s. 1. A high piece of land in a valley. 2. A dam for keeping out water. 3. Name of the place in which is the tomb of the caliph Ali, also called Mesh-hed Ali.

s. 1. Rock crystal. 2. A ball or bead of rock crystal.

اَلنَّجَفُ [en-necef] (fethateynle) Şol yerdir ki ona su çıkmaz ola ve müstatîl ve münkâd ola, ya’nî uzun ola ve sarp olmaya.