نَحْنُ [nahnu] (nûn’un fethi ve hâ-yı mühmelenin sükûnu ve nûn-ı ahîrenin zamm üzere binâsıyla) Zamîr-i mütekellim ma’a’l-gayrdır, biz demektir; onunla nefslerinden muhbir olan tesniye ve cem’ irâde olunur. Ve ‘inde’l-ba’z zamîr-i mütekellim-i vahde olan أَنَا kelimesinin min-gayri lafzihâ cem’idir, ictimâ’-ı sâkineyn mahzûru için âhiri tahrîk olundu. Ve harekât-ı sâ’ire beyninde zamme ihtiyâr olunduğunun vechi budur ki çün zamme cem’e delâlet edip cem’ muzmere ise vâv ve mîm delâlet eder, فَعَلُوا ve أَنْتُمْ gibi; vâv ise zammenin cinsindendir, pes mücâneset için zamme ile tahrîk eylediler.