(f. i.) : bot. nar.

(a. i.) : 1) ateş, od. 2) cehennem. Etıl-i nâr : cehennemlik olan. El-intizârü eşddü min-en-nâr : bekleme, ateşten daha şiddetlidir. İhrâk-bi-n-nâr : ateşle yakma. 3) yakıcı şey [ateş gibi] . Küre-î nâr : jeol. ateş küre.

iz. ar. [Arabîde müennestir] 1. Od, ateş: بالنار احراق ihrâk bi’n-nâr = ateşte yakma. 2. Cehennem: ehl-i nâr. 3. Ateş gibi yakıcı şey, dert, elem: nâr-ı aşk, nâr-ı firkat.

اَلنَّارُ [en-nâr] Ma’rûftur ki âteşe denir. Ve bu mü’ennestir, ba’zen müzekker olur. Cem’i أَنْوَارٌ [envâr] gelir ve نِيرَانٌ [nîrân] gelir nûn’un kesriyle ve نِيَرَةٌ [niyeret] gelir, قِرَدَةٌ [kiredet] veznlerinde ve نُورٌ [nûr] gelir nûn’un zammı ve vâv’ın meddiyle ve نِيَارٌ [niyâr] gelir nûn’un kesriyle. Ve نَارٌ [nâr] Gövdeye basılan dâg ve damgaya ıtlâk olunur; yukâlu: مَا نَارُ هَذِهِ الْإِبِلِ أَيْ سِمَتُهَا Ve re’y ve tedbîre ıtlâk olunur; zulmet-i hayret vaktinde ziyâya teşbîh olunmuştur; ve minhu’l-hadîsu: hلاَ تَسْتَضِيؤُوا بِنَارِ أَهْلِ الشِّرْكِh أَيْ بِرَأْيِهِمْ

s. (pl. نیرە، نیران، نیار) 1. Fire. 2. Hell. 3. Pain, torment; injury.

اَلنَّارُ [en-nâr] Âteş ma’nâsına; mü’ennes-i semâ’îdir, vâvîdir, zîrâ tasgîri نُوَيْرَةٌ [nuveyret] gelir.

اَلنِّيرَانُ [en-nîrân] (nûn’un kesri ve meddiyle) Kezâlik cem’idir, vâv yâ’ya kalb olunmuştur mâ-kabli meksûr olduğu için. Ve نَارٌ [nâr] 'Alâmet-i ibil ma’nâsına da gelir; ve minhu kavluhum: مَا نَارُ هَذِهِ النَّاقَةِ أَيْ مَا سِمَتُهَا Ve سِمَةٌ [simet] sîn’in kesri ve mîm’in fethiyle nişân ma’nâsına. Ve fi’l-meseli: “نِجَارُهَا نَارُهَا”Ya’nî nâkanın rengi 'alâmetidir.