a. (fem. محكمە) 1. Appointed judge or arbiter. 2. (pl. محكمون, obl. محكمین) One to whom the option is given of recantation from Islam, or death.

اَلْمُحَكَّمُ [el-muhakkem] (mîm’in zammı vekâf’ın fethi ve teşdîdiyle) Şol pîr-i mücerrebdir ki hikmete nisbet olunur, nitekim ba’zı şi’rde vâki’ olmuştur. Ve ammâ şol kimseler ki hadîs-i şerîfte “إِنَّ الْجَنَّةَ لِلْمُحَكَّمِينَ” buyurulmuştur, onlar ashâb-ı uhdûddan şol kavmdir ki küfrü kabûl etmekle katl beyninde tahyîr olunduklarında İslâm üzere sâbit olup katl olunmağı ihtiyâr ettiler.